ایران- خطر اعدام قریب الوقوع یک زندان جوان سنندجی درگوهردشت کرج به اتهام محاربه

درمیهنم ایران روزانه زندانیان سیاسی درشهرهای مختلف به بهانه های واهی اعدام میشوند، اعتیاد دربین جوانان ونوجوانان غوغا میکند و این گلهایی که دوران شکوفایی خود را باید بگذرانند پرپرمیشوند، تعدادی را درجنگهای مختلف ناقص العضو کرده وبعد به امان خدا ولشان میکندیا به کشتن داد، تعدادی را روی مین فرستاده ومیکشدشان، تعدادی را تبدیل به کودکان کاروکودکان خیابانی وکارتن خواب کرده وهرروزمردم ایران با اسیدپاشی به صورت زنان، اخراج معلمان وکارگرانی که شرم ازنداری باعث میشود خود را به آتش بکشند یا ازساختمانها وپلها به پائین پرت کنند وجان بسپارند،تعدادی هم با سم خود وخانواده شان را ازبین میبرند، زنان ودختران کشورمان بخاطردفاع ازخود دربرابرهتک حرمت پاسداران وعوامل کثیف آخوندی یا به چوبه دار سپرده میشوند یا مثل فرینازخسروانی برای دفاع ازناموس خود دربرابراین مرتجعان کثیف ازساختمان چندطبقه به پائین افتاده و جان می سپارد، تعدادی هم اعضای بدنشان را میفروشند تا شبی را روز کنند وآخرین نمونه چند روز پیش بود که بخیه کودکی را بخاطرنداشتن پول بازکردند.راستی چه جنایتی است که آخوندها درحق مردم ایران نکرده باشند؟ شرم وننگ برکسانی که به هرشکلی با این رژیم منفور همسو میشوند ویا دستی درکاری دارند.این است زندگی مردم شریف ایران.

برزان نصرالله درتاریخ ۸خرداد۱۳۸۹ درشهر سنندج ودرحالی که دانش آموز سوم دبیرستان بود، بازداشت وسپس ازسوی بیدادگاه رژیم درتهران به ریاست قاضی جنایتکارمقیسه به اتهام «محاربه»به اعدام محکوم شد.پدر برزان طی مصاحبه ای گفته است: یک لپ تاپ ازوی گرفتند وبعد ازمدتی به اتهام محاربه به اعدام محکوم شد. نه کسی را کشته بود نه به گروهی وابسته بود، نه اسلحه ای داست.

این رژیم ضد بشر برای کشتن جوانان ما نیاز به اتهام ندارد اتهام می سازد برای اینکه جنایاتش را توجیه کند ولی بداند ما سکوت نخواهیم کرد و تا دینش با او میجنگیم تا سرنگونش کنیم.

ادامه درلینک

پیام خانم مریم رجوی به جلسه درپارلمان انگلیس تحت عنوان حقوق بشر وآزادی با نبرد مردم ومقاومت ایران به پیروزی میرسد:

چرا آزادی بيان نداريم؟
چرا زندگی ما در ترس میگذرد؟
چرا يك رسانه مستقل و آزاد در ایران وجود ندارد؟
چرا حتی حق انتخاب پوشش از همه سلب شده است؟
چرا حق اعتراض نداريم؟
و چرا نبايد اين استبداد وحشی را به زير بكشيم و دولتی را برقرار كنيم كه بر اساس آزادی و دموکراسی باشد؟
 اين پرسشها و اعتراضها كه تابه‌حال بسياری قيامها از آن برخاسته، بی تردید تغییر بزرگ را محقق خواهد كرد و ایران را گهواره حقوق بشر و آزادی خواهد كرد.